Transfăgărășan : 2.763 km

blader omlaag

Wakker worden met noodweer buiten en van binnen. Zelfs als onvervalste ochtendman draaide Evert zich nog een keertje extra om.

Het idee om in de zeikende regen de motoren op te zadelen sprak ons beiden, zonder daar een woord aan vuilgemaakt te hebben, niet echt aan. Het hoogtepunt van de depressie in mijn darmen lijkt voorbij maar vraagt, zeker gezien mijn beperkte garderobe, nog steeds enige voorzichtigheid.



Het wolkendek hangt laag. Dat betekent dat de Transfagarasan highway voor het grootste deel in nevelen gehuld zal zijn. In de mist ziet zelfs de mooiste weg van de wereld er uit als alle anderen. Daarom passen we de plannen aan. Pas rond het middaguur nemen we met pijn in het hart afscheid van onze onafscheidelijke vriendin Lola.



Even dacht ik dat we in het oog van de storm waren beland. De donderende geluiden die ik achter me hoorde beloofden niet veel goeds. Ik slaakte een zucht van verlichting toen de maag van Evert de oorsprong van al dat geraas bleek te zijn. In het pension werd namelijk geen ontbijt geserveerd. En gezien mijn afvoerprobleem was de zelfgemaakte avondmaaltijd ook wat karig geweest. Ik ben trots op mijn slapie dat hij toch eerst voor de benzine ging.

Het voorgenomen traject naar het begin van de Transfagarasan blijkt veel minder boeiend dan verwacht. Op de saaie provinciale doorgangswegen worden je neusvleugels niet langer liefelijk gestreeld door de geur van dennennaalden of stookhout. Hier hebben de dieseldampen en de geur van verbrande remmen de overhand. Het uitzicht wordt bepaald door smerige industriegebieden en fantasieloze wegrestaurants. Help! Waar is dat mooie Roemenië van gisteren opeens gebleven?

Gelukkig konden we het laatste deel van de tocht weer met volle teugen genieten van B-wegen door de natuur. Ben nog nooit zo blij geweest met de bijbehorende kraters in de weg. Nu nog wat minder grevel op het asfalt en het grote genieten kan weer beginnen. Tijd voor een lekker muziekje…

We eindigen deze ietwat saaie edoch relaxte dag weer met 4 sterren bij Lake Vidraru. De paradijsvogels waren vandaag een stukje omgevlogen. Hoewel? De vrolijke en behulpzame limonade vrachtrijders bij de ingang van het hotel vormden een lichtpuntje in deze ietwat druilerige dag. Morgen wordt alles anders. Binnen en buiten stralend weer en volop smakelijke ontmoetingen met Roemeense helden.

Transfagarasan here we come…

2 Reacties

  1. Hoezo regen…?! Wat krijgen we nou! Doorgewinterde motor-diehards als gullie kachelen toch gewoon door…. Weer of géén weer….! Je gaat op zo’n grandioze plek toch niet je tijd liggen te verslapen Evert! En dan met een holle maag op pad en die fantasieloze wegrestaurants voorbij scheuren. Dat getuigt dan wel weer van moed! Okay, duidelijk een wisseldagje vandaag.

  2. Hopelijk hebben jullie de weergoden vandaag aan jullie zijde en kunnen jullie een filmpje maken a la Topgear als je afdaalt. De relax dag gisteren moest gewoon even en was zeker voor Wilco goed. Evert ik hoop dat ik je nog wel herkent als je weer thuis komt, karig avond eten, geen onrbijt, slanke den????

Gesloten voor reacties