Skjoldastraumen : 1.316 km

blader omlaag

Vandaag hebben we wederom een relaxte start omdat de ferry door de Lysefjord pas om 12:00 uitvaart. Het is notabene de laatste vaardag van het seizoen net zoals bij kokkie die gisterenavond voor de laatste keer zijn pannen ging wassen. Best bijzonder dat we nog zo op het nippertje kunnen smullen van al dit moois.

Evert heeft vannacht weer vrienden gemaakt. Op zoek naar het toilet is hij twee keer de slaapkamer van een wat oudere Deense dame ‘ingeslopen’. Was het nu doodsangst of het feit dat hij niet bleef plakken? In ieder geval keurde het beste mens ons vandaag anders dan gisteren geen blik meer waardig.

Met name de huisgemaakte knackerbrot zullen we gaan missen. Met pijn in het hart nemen we dan ook afscheid van onze gastvrouw, -heer en -hond om vervolgens het druilerige weer te doorklieven naar de haven. Door de regen vannacht zijn overal spontaan watervallen ontstaan. De mooiste ontmoet klaterend het zilte water vlakbij de aanlegsteiger.


 
De tocht over de Lysefjord duurt 2,5uur. Ons voornemen om vandaag 250km te maken valt daardoor weer in het water. Door de mist blijven alle goodies zoals de Perikestolen en het Kjerag bolten in nevelen gehuld. Kapitein Iglo bezweert ons vanachter de microfoon dat ze echt daarboven zijn.

We krijgen langzamerhand een fraai beeld van de Noorse mens. Ze kijken nogal nors en nemen meestal geen initiatief tot contact. Als je dat doorbreekt en ze aanspreekt verdwijnt die houding subbiet en babbelen ze er lustig op los. Dat merkt Evert als hij wachtend voor de tweede ferry van Stavanger naar Studeneshafen twee bouwvakkers in een busje aanspreekt. Eerst komen ze wat weifelend op gang maar dan gaan ze los. Ze verhalen vol vuur over de geslaagde jacht vandaag. En om hun woorden kracht bij te zetten gaat het busje open en tonen ze ons vol trots de 3 herten achterin. Het is hier echt een andere wereld. Bij het zien van de buit heb ik gemengde gevoelens. Ik herinner me nog de majesteuze exemplaren die voor mijn wiel wegsprongen in Oost Europa. Zulke machtige wezens in hun eigenste habitat. Wat mij betreft beter dan ontzield achterin een busje.


 
Vandaag ritselen we een ‘hytter’. Da’s een eenvoudige blokhut op een camping waarin je de nacht droog kunt doorbrengen. Omdat er stomweg geen restaurant in de wijde omtrek te vinden is zwichten we voor een hamburger van de dames van het lokale pompstation. Buiten raken we aan de praat met een Noorse motorliefhebber. Wat begint als een onschuldig gesprek over motoren en te rijden routes ontpopt zich tot een beschouwing van het milieu en ’s werelds olievoorraden.


 
Terug in onze hut moeten we de geplande route herzien. Door een denkfoutje komen we een dag tekort. Na een straf uurtje passen en meten zien we het weer helemaal zitten.

Evert moppert nog wat over natgeregende ballen en raakt de weg kwijt in zijn nieuwe kingsize slaapzak.

2 Reacties

  1. wauw wat is het daar mooi zeg
    en ik zie dat jullie het naar je zin hebben
    groetjes Jan & marian

Gesloten voor reacties