1.656 km : Een druilerige dag met een lichtpuntje

blader omlaag

Van meet af aan vertrek in het plastic. De gehele dag regent het aan 1 stuk door. Mmmmh.

Natte handen en een beslagen vizier helpen niet echt op kronkelende bergweggetjes in de wolken. Het maakt de eerste meters in Polen zo mogelijk nog grauwer. Duits snappen ze hier niet, Engels overigens ook niet.

Gelukkig kan ik benzine tanken met mijn DKV kaart want als ik even later mijn capuccino bij die daarnet wat vriendelijkere tankstation dame wil afrekenen trekt ze een heel ander gezicht. Ze kijkt naar mijn euro’s of het alpendollars zijn. Njet… slotskies of creditcard. In Tsjechie wilden ze mijn flappen maar wat graag aannemen. Door een grapje van de Rabobank is mijn creditcard voor 1,79 geblokkeerd dus dan maar wild gebaren. Ook weer niet te wild want er staan 2 van die kleerkasten polizia in de zaak. Tenslotte komt er een immens diepe zucht en gebaart ze mij dat ik de koffie gratis krijg. Whooaah die slag is mij !

Enfin, ik stap weer op mijn motorboot en vaar verder door de plenzende regen. Goeie test voor mijn laarzen trouwens die tot aan de nok gevulde potholes in de weg.

Ik begin er net wat aan te wennen als opeens de bergen verdwenen zijn en ik het platter dan platteland van Polen binnenscheur. Volgens mij zijn al die dorpen hetzelfde, Alleen het bordje is anders. Geen mens (of dier) te bekennen. Allemaal in de kerk?

Oeps… daar is mijn reservelampje weer en ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst iets gezien heb dat op een tankstation lijkt. Het wordt nippertjeswerk. Na een paar gesloten exemplaren ben ik bijna door mijn reservetank heen. Zal ik er een vinden … en weten ze wat een DKV kaart is?

Ik besluit maar om van de route af te wijken. Mijn garmin informeert me over een drietal tankstations die dicht bij elkaar in de buurt liggen. Op louter benzinedampen bereik ik de eerste die gelukkig benzine kan leveren. Van al dat gezwem barst ik natuurlijk van de honger. Deze keer informeer ik eerst maar even, euro’s… njet ! Zelfs mijn meest zielige blik werkt niet. Tot ik een flappentap in de hoek zie staan. Gered want een bankkaart heb ik natuurlijk wel. Deze dames lachen me pas vriendelijk toe als ik afscheid neem.

Zonder dat ik er erg in heb sta ik opeens in te middle of nowhere voor een aftands pondje dat mij een behoorlijk stromende rivier moet overbrengen. Natuurlijk heb ik een keus maar helemaal terugrijden wordt me teveel. Ik glibber naar beneden door de blubber als ik aan de overkant de kapitein van het schip zie. Volgens mij issie nog ouder dan die schuit. Slingerend aan een katrol is hij al aan de overtocht begonnen… op mankracht !

Veel meer dan een paar oerklanken kan hij niet voortbrengen maar hij is zowaar wel in zijn nopjes met zijn vrachtje. Terwijl hij het krakkemik terug slingert naar de overzijde heb ik even tijd om een pools biljet tussen al dat plastic uit te plukken. Raad eens wat … hij wil van geen geld weten!! Laat me zijn geheel ontblote gebit zien (of wat daar van over is) en zwaait me uit. Asjemenou ! Van opwinding vergeet ik een foto van deze held te maken. Deze ontmoeting maakt mijn dag.

Eigenlijk hoort de regen er wel bij. Je kunt natuurlijk Oswiecim (de plaats waar Auschwitz is) eigenlijk niet met een vrolijk zonnetje binnenrijden. Ik boek het hotel voor 2 nachten. Ben benieuwd naar de indrukken die ik morgen ongetwijfeld ga opdoen.

2 Reacties

  1. Dit vindt ik leuk. Ga je verhalen volgen. Veel motorplezier toegewenst, en doe voorzichtig.
    Gr A. van Hattum

  2. Ben er een beetje laat achergekomen dat je “live” te volgen bent. Erg leuk zo. Maak veel contact.
    Groetjes

Gesloten voor reacties