Liabøen : 2.697 km

blader omlaag

Na het ontbijt nemen we onder de Tsjechische vlag op gepaste wijze afscheid van onze nieuwe vrienden. Het blijft elke keer weer een verassing als mensen die je nog nooit gezien hebt je met zoveel warmte ontvangen.

Stanislav, een geboren Tsjech, entrepeneur en touwtrekker van het stel heeft lange tijd in Noorwegen gewoond en koestert dat nog steeds als een oude liefde. Hij geeft ons zijn kaartje. Handig als hij in Nederland op bezoek is of wij in Praag.


 
Dat het leven in een hytter veel geschikter is voor ons stervelingen van eenvoudige komaf bewijst de aanwezigheid van kaviaar i.p.v. jam bij het ontbijt. Je zou er toch niet aan moeten denken om zonder op weg te moeten.

Zoals gezegd gaan we nog een tikkie trug om de Trollstigen nog een keer te bezoeken. Deze keer is het droog maar niet minder druilerig. Het schijnt dat je hier in het hoogseizoen in file door de haarspelden heengaat. Vandaag zijn we lange tijd de enige gebruikers van deze geweldige lap asfalt. Dat verklaart meteen waarom we geen trollen treffen. Die gaan natuurlijk op vakantie in de rustige periode. Ze hebben ons nog proberen te waarschuwen met dat bord. Een trol met een knapzak. We zullen het anders moeten aanpakken.


 
Op weg dan maar weer, naar het volgende hoogtepunt van onze tocht; “de atlantic road”. Door het fameuze autoprogramma Top Gear uitgeroepen tot een van ’s werelds mooiste wegen. Het wordt wederom een natte dag. En dat terwijl men in Nederland zwetend in de tuin ligt. Op de wegen vlak langs de atlantische kust zijn de stormstoten soms zo hevig dat je ondanks onze krappe 400 kilo op twee wielen bijna van de weg wordt gemept.

Bij een tankstation besluiten we pauze te houden. Nu moet je weten dat er in Noorwegen bijna geen restaurants of andere gezellige gelegenheden langs de weg te vinden zijn. Daarom zijn deze tankstations uitgegroeid tot buurtsupers annex koffiehuizen en snackbars waar je van de meest uiteenlopende producten kan worden voorzien. Deze slaat wel alles; kleding, behang, parketvloeren, enorme barbecues en visuitrustingen. Als Evert voorzichtig informeert of je met zo’n enorme blinker misschien walvissen kunt vangen krijgen we een spoedcursus Noors hengelen. De vader van onze pompbediende was visser maar hij had zelf meer met auto’s. Het schommelde zo op die woelige baren. Hij kon zijn handen helemaal niet laten wapperen omdat hij ze hard nodig had om niet overboord te slaan.


 
Onze beleving van deze fantastische route wordt bezoedeld door het slechte weer. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe geweldig het hier met een wat enthousiaster zonnetje moet zijn. Het blijft super, zelfs onder deze omstandigheden, om er overheen te kunnen rijden.

Bij het verlaten van de Atlantic Road moeten we tol betalen. De synchronisatie tussen Evert en de toldame, die aan beide zijden van het hokje mensen moet helpen, loopt niet helemaal vlekkeloos. Telkens als ze kijkt is Evert ergens mee bezig en andersom. Zo op het eerste gezicht worden ze daar allebei niet blijer van. Evert onderneemt in de stromende regen een graafexpeditie naar de huishoudpot in zijn lekke regenpak. Als het dan ook nog eens niet lukt om met zijn ijskoude vingers het vizier te openen ontwaakt heel eventjes een trol in hem. Arme Evert.

IMG_4605 - versie 2
 
Het zit vandaag allemaal niet mee. Zo knaagt de honger al geruime tijd aan ons en hebben we nog geen geschikte slaapplaats gevonden als we de ferry vlak voor onze neus zien wegvaren. Dat wordt een uur wachten…


 
Gelukkig worden we door een alleraardigst stel tijdens de overtocht op het juiste spoor gezet en genieten we even later van de warmte in een eenvoudig motel. Voor een warme hap is het te laat omdat de Noorse keukens buiten de grote steden al om 19:00 sluiten. Gelukkig tovert onze hospita annex keukenprinses voor ons een maaltijdsalade met wat brood op een paar welkome bordjes.

Nadat ik een klein weblog inhaalslagje heb gemaakt ga ik snel onder de wol om Evert te helpen bij het overstemmen van de airco van de buren.

Morgen wordt alles vast weer beter…

2012-09-07 14.47.27

3 Reacties

  1. Hey mannen, wat een avonturen allemaal. Geweldig. Wij genieten van de verhalen. Heerlijk. Misschien een tip voor Evert zijn pak. Aan de binnenkant afplakken met ducttape. Hielp ook bij mijn lekkende regenpak.

    xx Francis en Detto

  2. Hallo maar weer!

    We vinden het wel stoer en hebben ook met jullie te doen.
    Wij gaan hier slecht weer krijgen en sturen daarom de zon jullie kant uit.
    Geniet er toch maar van ondanks het weer, maar dat doen jullie al wel, zo te lezen.
    Wij genieten van de reisverslagen.

    Groetjes van ons

  3. Ondanks het slechte weer blijft het een mooi land. Waardeloos van het weer, zijn jullie alvast voorbereid op wat hier komen gaat. Schrale troost, zwetend in de tuin wordt je ook nat.

Gesloten voor reacties