Nerja : 2.499 km

blader omlaag

Kokkie Jose had een ‘big breakfast’ beloofd.

Wat dacht je van een overheerlijke cafe con leche, scrambled eggs met pata negra en versgeperste zumo de narranga? Die kan die herbergdame van een paar dagen geleden in haar zak steken! We hebben er goed aan gedaan om bij Crazy Frank en cohorten te blijven plakken. Als we wegrijden komt Jose ons samen met de hond uitzwaaien.


 
Die hond heeft me trouwens een kunstje geflikt. Notabene onder het toeziend oog van mijn ‘maatje’ vond deze vunzige viervoeter het nodig om mijn motorfiets met een achteloos opgetilde achterpoot te markeren als grondgebied. Die zal ik onthouden Detto!


 
Het gebied rond Guadix is net een omgewoelde mollenhoop. Helaas is het niet bijster goed gelukt om dit op de gevoelige plaat vast te leggen. Overal waar je kijkt zie je enorme kleiachtige bergen die door de bewoners vaak gebruikt worden als omhulsel van hun huis. Je ziet niet alleen hele oude grotwoningen maar ook de meest moderne panden die in zo’n molshoop zijn gebouwd.

Peggy leren we tijdens de koffiestop kennen. Geboren in Birmingham, daarna 6 jaar gewerkt op Mallorca en inmiddels alweer een tijdje in Guadix. Onmiskenbaar Engels en leuk om even mee te babbelen.

Dan beginnen we aan de lange klim naar wat ‘de hoogst berijdbare weg van Europa’ heet te zijn. Niet via de voordeur vanuit Granada maar achterom via een smal en steil omhoogkronkelend pad. De haarspelden zijn zo krap dat je vanuit bijna stilstand de bocht in moet en dan volop op het gas om te klimmen. De temperatuur daalt vlot en de wolken hangen zo laag dat we er doorheen moeten rijden. Dit zijn ervaringen die tellen. Si!

Eenmaal weer onderweg naar beneden ontmoeten we Andoni. Een enthousiaste bergcoureur die met blote kuiten zijn motorfiets met beautycase de sporen geeft. Jammer dat we niet wat langer van deze Spaanse held zonder sokken konden genieten.


 
Granada blijkt net zoals de vorige steden druk en chaotisch. Op de drukke rondweg worden we overvallen door een soort lichte windhoos die veel moeite doet om ons uit het zadel te werpen. Valt niet mee als je motorjack wijd openstaat om enige koeling te krijgen. Stuurtje stevig vasthouden en ritssluiting sluiten met dezelfde handjes is best lastig!

Eenmaal in Nerja aangekomen gaan we op zoek naar het hotel van Bruno. Hij heeft voor ons een kamer en wijst ons de beste plaats voor de motoren. Tevergeefs proberen we wat te weten te komen van de vorderingen van Berti in Belgie. Bruno spreekt slecht Engels en wij natuurlijk te weinig Spaans om alles goed te begrijpen. Via facebook leg ik contact met onze Belgische avonturier die me morgen belooft terug te bellen. Het ziet er niet goed uit voor onze ontmoeting. Hij hoopt dinsdag terug te vliegen maar dan zijn wij inmiddels al weer luttele kilometers noordelijker. Balen!

De kilometers beginnen hun tol te eisen. Het valt niet mee om de vooraf geplande aantallen te halen op de bochtrijke bergweggetjes. We kruipen achter de laptop om de route te herzien. Ondanks de verhalen over lange wachttijden en hoge toegangsprijzen bij de grensovergang willen we Gibraltar toch een kans geven. Het voelt niet goed om de meest zuidelijke prikker op onze kaart zonder slag of stoot prijs te geven.

IMG_4733

3 Reacties

  1. Ziet er goed uit allemaal mannen. Nog steeds mooi weer ook zo te zien. Zo’n beautycase is nog zo erg niet!
    Muchas plezieros nog.

    Gr.

  2. Wat een fantastische plaatjes en wat jammer dat je niet kunt weergeven wat je blik vangt, maar wat is het mooi om ervan mee te kunnen genieten, heel veel plezier en veilige kilometers. Adios.

  3. Wat een schitterende tocht zo hoog in de bergen,ook het laatste stuk halen jullie vast wel.
    Nog veel rijplezier.groetjes

Gesloten voor reacties