Pružina : 4.537 km

blader omlaag

Evert hult zich vandaag bij voorbaat in plastiek. Tot de tanden bewapend tegen eventuele regen. Het heeft gewerkt want we hebben geen druppel gevoeld. Wel gezien, maar altijd in de verte.

De Hoge Tatra’s wekken, net zoals 4 jaar geleden tijdens mijn solotrip, een desolate sfeer. Vooraf was het Transylvanie waar de filmbeelden van in de nacht voortjakkerende koetsen angstaanjagend waren. In werkelijkheid voelde ik me daar veel meer op mijn gemak dan hier. Het is niet een plaats waar ik lang zou willen blijven. De enige lach die we tegenkwamen was bij de Slowaakse Kabouter Plop die geen ansichtkaarten verkocht op een parkeerplaats.


 
We worden vandaag geplaagd door foutief kaartmateriaal in de Garmin. Tot wel 3 keer worden we diep het enge dierenbos in gestuurd over slingerende smalle weggetjes. Langzaam wint het woud het van het asfalt totdat er slechts kniediepe smurrie overblijft. Weer een tikkeltje te wild voor deze amigo’s. De weg terug is gezien de prachtige natuur geen straf maar kost ons samen met de omtrekkende beweging die volgt massa’s tijd.

full-width


 
Op zoek naar een geschikte stek voor een late lunch treffen we de symphatieke Ferrel Stamberski met zijn trouwe knecht Carl. Ze werken al 15 jaar samen. Eerst als internationaal inzetbare poedercoating specialisten voor organisaties als Red Bull. Nu een tijdje op het ‘hobbyproject’ van Ferrel; zijn evenementenlokatie voor activiteiten als teambuilding en groepsfeesten. Op het eerste gezicht lijkt de tent potdicht te zitten. Dan komt Ferrel naar buiten, laat ons de motoren pontificaal in zijn tuin plaatsen en verdwijnt zonder iets te vragen in de keuken. Wat er vervolgens op tafel komt bevalt ons meer dan goed. Dat geldt ook voor het gezellige gesprek dat volgt.


 
Intussen loopt de tijd door en staan de kilometers stil. Ach wat… de mensen zijn de trip. Dat wordt dus een moeizame finish in een donker Slowakije. Best spannend zonder witte strepen of reflectors langs de weg. Dan merk je pas hoe verwend we in Nederland zijn. Lang leve de strepentrekkers!

2014_Tatra3

Na verscheidene vergeefse pogingen scoren we uiteindelijk een prachtige stek voor onze nacht. Door het late uur is de keuze beperkt en zullen we het diner moeten nuttigen in de bar. Samen met de plaatselijke jeugd en hun daverende housebeats. Er gaat een wereld voor Evert open.

Morgen zullen we extra kilometers moeten vreten. Anders loopt de planning in de soep. We hopen vurig op droog weer.

1 Reactie

  1. Beginnen jullie mekaar nog niet te irriteren? Dat jij je kapot ergert aan bepaalde onhebbelijkheden van de ander? Al veertien dagen met elkaar op sjouw, op een gegeven moment komt de ander je toch je neus uit…? Stik je niet van de hitte in zo’n transparant regenpak Evert? Ik begrijp dat jullie nu echt dolende ridders worden. Dat jullie de weg kwijt zijn, was mij al langer duidelijk. Nog effe wat anders, ik zit wat langer naar die foto’s te turen, maar wat zien die motoren er uit……!?! Zo kun je toch niet ergens verschijnen! Doe er wat an!

Gesloten voor reacties