Mór : 1.544 km

blader omlaag

Nadat we gepast afscheid hebben genomen van onze nieuwe vriend Roxy slechten we de laatste fraaie kilometers naar de nieuwe grens. Als een film trekken de Oostenrijkse indrukken nog een keer aan me voorbij. Wat vind ik nou echt van dit land? Alles is keurig en af, de mensen zijn allervriendelijkst, het wegdeksel strak en het uitzicht betoverend mooi. En toch mis ik iets… Misschien is dit prachtige land wel te braaf. En wij overjarige vijftigplussers houden niet van braaf. Wij zoeken immers spanning en avontuur.



Wat is dat toch met sommige grenzen. Iemand trekt zomaar een denkbeeldige lijn en als je er achteloos overheen-beweegt arriveer je in een totaal andere wereld. Alsof de mensen aan beide zijden niet ook gewoon buren zijn. Pastelgroen wordt gifgroen, keurig wordt chaos en braaf wordt gezellige bende. Hongarije voelt zelfs een tikkeltje mediterraan aan.



De teksten die je leest bestaan op zich uit vertrouwde letters. Het lijkt alleen alsof ze teveel verf op de kwast hebben gedaan. Ze hebben allemaal van die uitzakkers of andere frutsels en kringeltjes. Hongaren zijn dol op umlauts. En dan de volgorde waarin de letters woorden vormen. Alsof iemand het scrabble bord heeft laten vallen. In het begin probeer ik ze uit te spreken. Maar goed dat mijn tronie door de helm aan het zicht ontnomen wordt. Hopeloos. En woorden onthouden lukt me ook al niet.

Kort na het eerste stadje ontdekken we kwaadschiks dat die aantrekkelijke kleine kronkelweggetjes in werkelijkheid weerbarstiger zijn dan de Garmin dame me wil doen geloven. Klein weggetje blijkt zandweg, zandweg wordt spoor, spoor krijgt plassen en plassen worden kraters. Zoals jullie weten zijn wij echte kerels. En echte kerels ploegen voor ze het beseffen kniehoog door de blubber. Totdat je achterwiel een andere lijn dan de jouwe in gedachten heeft. Dan gaat alles opeens heel snel en eindig je met de rubberen zijde boven. Gelukkig voor Evert had hij geen publiek.

Behendig als altijd rolt hij ‘gracieus’ in het zachte gras en de koffer vangt zijn motorfiets op. Oeps.. de goeie koffer! Gelukkig hebben we een voorraadje superlijm en ducttape. Komt allemaal goed.

Maar eerst moeten we dat vermaledijde pad nog af zien te geraken. Iedere bocht die we doorglibberen brengt nieuwe uitdagingen maar het einde komt gelukkig weldra in zicht. Blubber en gras veranderen in betonplaten en weiland wordt verlaten industrieterrein. Een paar loslopende paarden zoeken snel de beschutting van de vervallen barakken en de waakhond is godzijdank met een stevige ketting aangelijnd. Reikhalzend kijken we uit naar het einde van deze beproeving; een metalen hek. Een stevig gesloten metalen hek. En geen mens in de weide omtrek om hem voor ons open te maken. Het zal toch niet… bij de gedachte om het hele stuk terug te moeten ploeteren zakt de moed ons in de natte schoenen.

Evert gaat op zoek naar een stevige steen om het slot ‘te testen’ en ik onderzoek de kwaliteit van de scharnieren. Samen tillen we het zware onding omhoog en openen hem zoals dat niet bedoeld is. Terwijl we staan uit te puffen van de noeste arbeid valt mijn oog op een glinstering naast de paal. Handig zo’n bos met sleutels. En natuurlijk past dat kreng!



We beloven elkaar plechtig vandaag geen blubberpaden meer te doen en koersen richting Balaton meer. Wat een tegenvaller. Met het uitzicht op een idyllisch kustplaatsje met gezellige boulevard treffen we enkel toeristenfabrieken en gehekwerkte stranden. We worden er bijna depri van. We besluiten om er zo snel mogelijk onze achteruitkijkspiegel mee te vullen en snoepen alvast wat van de route naar Budapest af.

IMG_1417

Het uitzicht wordt iedere kilometer beter en de mist verdwijnt gelukkig vlot uit onze hoofden. We smullen van de heerlijke weggetjes als de tijd zich aandient om op zoek te gaan naar een geschikte plaats om te maffen. Onze eerste hit betreft een kampeerterrein waar een massaal ontgroeningsritueel van verse studenten blijkt plaats te vinden. Ik weet niet wie er beteuterder keek; die studenten bij de aanblik van zoveel kaalheid of Evert bij de gedachte aan zoveel hoorbare kindervreugd. Volgens mij is iedereen blij als we de motoren weer starten.

De tweede hit is een 4 sterren welness oord met de welklinkende naam ‘Hetkuti’. Je snapt het; de startsleutel doet zijn belangrijke werk andermaal. Gelukkig is ook vandaag 3x scheepsrecht en eindigen we in het bed van een meer passend onderkomen.

Morgen een korte rit naar Budapest. En nu lekker slapen…

16 Reacties

  1. Dat was weer en mooi avontuur wat jullie hebben beleefd. Op naar een volgende spannende dag en wachten op het vervolg van weer een mooi verhaal

  2. Hehe jullie hebben de buitenlandse kaartenmakers humor ondervonden! 😀 Mooi verhaal en mooie reis! Veel plezier!

  3. Hoi Evert & Wilco
    Wat is het toch weer heerlijk om jullie reisverslag te lezen. Ik moet echt lachen om jullie avonturen! Ik wens jullie nog veel plezier en mooie kilometers met natuurschoon!

    groetjes Krisja

  4. Jullie worden toch niet overmoedig hé…, dat je op je ouwe dag nog gaat scheuren op drassige blubberpaadjes. Dus niet meer door plassen rijden Evert! Fraaie beschrijving Wilco van het verschil tussen Oostenrijk en Hongarije. Je bedoelt dat het in Hongarije een armoedige klerezooi is. Dat wordt dus straks alleen maar erger in Roemenië

    • Hi Nico Jan. Tuurlijk zijn we te oud (en zwaar) voor blubberpaden. Maar dat is nu juist waarom we het doen! Openstaan voor nieuwe uitdagingen en mensen die je doordeweeks niet treft. Je weet; schoonheid schittert in het oog van de bewonderaar. Leuk

      • Dank Wilco! Beiden succes met wat nog onvermoed achter de einder ligt. Ik volg jullie scherp en niets ontziend…, zoals het hoort bij stuurlui die aan de wal staan (…)

  5. “Dit zijn dus de wegen in Hongarije”. Neeeee, Willie, dit zijn weilanden in Hongarije. Je kan er ook voor kiezen om als je dit live ziet om er niet doorheen te rijden. Dit soort risico’s kun je in Turkenistan echt niet nemen en meer schade aan je motor riskeren als je 5000 km van huis zit zonder backup

  6. Hoi Mannen,

    Nou het ziet er weer avontuurlijk uit al die blubber wegen enz. maar zo te zien en te horen hebben jullie het weer prima naar het zin.
    Doe voorzichtig maak eer een mooie trip van en ik blijf jullie volgen veel plezier en tot gauw.

    Groetjes, Peter

  7. Ik merk dat jullie intussen genieten van het ruwe Hongarije, wij genieten intussen van het gecultiveerde en mooie Siena na een week zeilen in de Middellandse Zee. Veel plezier en hou je dus niet teveel aan de B-wegen oof rediefinieer B-wegen. Succes op naar jullie vol;gende verhaal.

  8. Hahahaha. Je bent je vast aan het voorbereiden op de “grote” reis….

  9. Haha lache dat filmpje. Interviews zijn er blijkbaar nog steeds

  10. Hoi wilco. Zorg dat jullie snel uit Hongarije zijn. Hoor van mijn collega dat ze op zoek zijn naar leden van een motorbende die vernielingen hebben gepleegd aan de natuur en een historisch monument . Zal proberen een Internationaal opsporingsbericht te voorkomen.
    Veel plezier John

Gesloten voor reacties