2.161 : Bragança

blader omlaag

Ik durf best te zeggen dat mijn voorwiel de nodige bochten heeft ontmoet.

Langs de Spaanse noordkust was het al een feestje maar vandaag slaat echt alles. Iedere bocht gaat naadloos door in de volgende en het motortje wiegt weergaloos mee van de ene wang op de andere. Trainer Emilio heeft goed voor mijn armen gezorgd. Die trekken het wel. Anders dan op de dansvloer zijn de heupjes ook geen probleem. Spierpijn in mijn schakelvoet. Die is nieuw voor Willie!

Portugal voelt meteen weer anders aan als Spanje. Ik heb me er al eerder over verbaasd hoe een simpel denkbeeldig lijntje op een kaart zoveel verschil kan maken. De landschappen lijken bijna Toscaans, het gesproken woord klinkt als een lied maar de mensen zijn even vriendelijk. Dat wil zeggen… behalve de eigenaren van onze eerste slaapstek. De mopperende man des huizes schopt zijn honden en zijn vrouw is er een van weinig woorden. Waarschijnlijk bang om ook honds behandeld te worden.

Honden zijn overigens wel een dingetje in Montalegre. Overdag kruipen ze weg voor baasjes met losse voeten maar ’s nachts hebben ze het hoogste woord. Twee ouwe knarren slechten een meningsverschil recht onder ons openstaande raam. Ik weet ze te verwarren met de geluidjes die ik op tv heb geleerd van Cesar Milan. Ze snappen er helemaal niets van en sjokken weg om hun onderonsje elders voort te zetten. Zelf was ik nog verbaasder dan zij!

Mijn voorband lijkt zichzelf gefixt te hebben en blijft keurig op spanning. Helaas moet ik nog regelmatig alle zeilen bijzetten om de wat te enthousiast gasgevende KTM te bedwingen. Het went maar is geen pretje. Anders dan in Spanje is er een KTM dealer vlakbij de route. Laten we zijn koffie maar is gaan checken!

De beste man kijkt vriendelijke doch wat moeilijk, krabt op zijn bol en maakt ons via Google duidelijk dat het wel eens de thermostaat kan zijn. Weet je dat zeker? No! Heb je er een op voorraad? No! Weet je waar hij wel op voorraad is? No! Dat schiet weer lekker op. Naar koffie durven we niet eens meer te vragen. Ik vrees dat ik deze trip op gespannen remvoet blijf leven met mijn ooit zo trouwe rijtuig.

Net als we de aftocht willen blazen komt er een andere reiziger het terrein oprijden. De motoren gaan uit en de babbel aan. Het is Francisco Diaz uit Canada. Hij heeft 3 maanden tijd gevonden om Europa op de rug van een kleine Suzuki te verkennen. Spanje, het land van zijn voorouders heeft ie gedaan. Nu is Portugal aan de beurt. Hij hoopt daarna de oversteek naar Marokko te kunnen maken voor een sprong buiten zijn comfort zone. Daar waar het echte avontuur begint. Ik hoop dat het hem lukt.


 
Vandaag is mensendag. Zo treffen we António Manuel de Almeida Dias die aan de tafel naast ons zijn lunch geniet. Hij is op zijn BMW onderweg van medisch werkbezoek in Bragança naar huis. Hij hoopt vurig om eens de gelegenheid te krijgen om een echt grote trip te maken en nodigt ons van harte uit als we ooit weer in de buurt zouden zijn. Het voelt alsof we nog uren zouden kunnen praten. Als Detto de gemoedelijke kokkies om de rekening vraagt blijkt dat António daar al voor heeft gezorgd. Ik voel me altijd warm vereerd als dat gebeurt. Deze keer niet in Siberië of Azerbeidzjan maar gewoon in Europa. Wat zou het mooi zijn als ik hem ooit passend kan bedanken voor zijn gastvrijheid.

De van oorsprong Franse Elisabeth is kapster in Bragança. Ze weet niet wat haar overkomt als de schaduw van twee grote motorpakken haar wasbak raakt. Jazeker, dat kleine beetje dat we hebben moet er na ons aankomstbiertje vanaf. Tudo bem! We krijgen beiden een bonnetje met een nummer. Ze heeft de grootste lol als haar vorige klant, een kakelend oud dametje, maar stug in het Portugees tegen Detto blijft lullen. Hij kan niet wachten tot mijn wilde haardos verdwenen is en hij naar de knipstoel kan ontsnappen.


 
Nog ff omkleden en dan zijn we vers geknipt en klaar voor onze laatste avond in het gezellige Portugal.


 

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

3 Reacties

  1. Wat zeggen ze óók alwéér een vos verliet zijn haren maar niet zijn streken, nog veel plezier.

  2. Als je thuiskomt moet en we je schakelvoet ook maar onder handen nemen:)

  3. Ziet er weer top uit mannen veel plezier nog en rij voorzichtig tot gauw

Gesloten voor reacties