2.550 : Seyðisfjörður

blader omlaag

De gletsjer gekoelde wind laat ons de afstand tussen hotpot en berghut als kampioenen overbruggen.

Zouden Evert’s wankele enkels geweken zijn? Men roemt hier immers de geneeskrachtige werking van de thermale baden. Of is het misschien toch gewoon de kou?

Ben benieuwd of ik morgenochtend als een betere versie van mezelf ontwaak…

We genieten van het voortreffelijke ontbijt en de gastvrijheid van onze hoffelijke hospita’s. Net zo lang totdat aan de andere kant van het venster de hemelkraan dicht gaat. De tassen worden weer gesjouwd, tracker en navigatie aangeschakeld en de dagelijkse ceremonie vangt aan met de sleutel in het wachtende contact. Onder je ontwaakt de motor, eerst licht rammelend maar altijd na enkele seconden het diepe geroffel waar ik zo van in extase raak. Na het klinken van de rauwe klik van de eerste versnelling verlaten je voeten moeder aarde en vangt een nieuw avontuur in volle glorie aan.

De gids heeft ons gisterenavond gewezen welke paden voor ons haalbaar zijn. We worden geleid door de F910 die tot aan de Kárahnjúkastífla dam gezegend is met een biljartlaken van asfalt. Alle aandacht kan naar het betoverende landschap dat als een onmetelijke kraag rond Mount Snæfell is gedrapeerd. Woorden en beelden schieten wederom tekort als je het gevoel daarbij wilt overbrengen. Zelfs met een panoramafoto komt het niet tot zijn recht. De film in mijn vizier slingert me 2 jaar terug in de tijd naar de Pamir Highway. Ik ben zo blij dat ik na die reis der reizen nog steeds intens kan genieten van momenten zoals deze.

Op de dam treffen we twee gemotoriseerde oosterburen. Op flinke afstand van de retourboot moest Petra haar hagelnieuwe Africa Twin achterlaten. Door een kleine crash vloeide de olie uit haar veerpoot op de remmen. Typisch gevalletje van einde oefening. Hun negende bezoek aan IJsland gaat dus knus op 1 zadel verder. En nu maar hopen dat de gewonde machine straks veilig getransporteerd bij de boot op haar wacht.


 
Het asfalt is op en de lol vangt aan. Ietwat steviger deze keer. Na een afslag eerst modder en daarna een steile afdaling over grote brokken steen. Om een klein riviertje maakt Evert zich inmiddels minder druk. Ik heb de cameraknop nog niet ingedrukt of hij staat alweer druipend naast me met een grote grijns achter glas. Om de hoek hangt echter een onverbiddelijk lint over de weg. Route closed. Retour en omgekeerd in de herhaling. M’n maatje maalt er niet om.


 
Het einde van ons IJslandse feestje komt met elke kilometer dichterbij. In Seyðisfjörður wacht het schip dat ons over de golven van de Atlantische Oceaan naar Denemarken zal dragen.

Onze missie is nog niet geslaagd. Nog steeds geen diepgaand gesprek met een IJslandse ingezetene. Op de valreep vinden we de oorzaak voor dit jammerlijke falen. Evert heeft ze vast verjaagd met zijn angstaanjagende hanekam. In een kleine supermarkt vinden we de even modieuze als simpele oplossing. Ik vrees dat we te laat zijn.


 
Het gezellige dorpje aan het eind van alle wegen in IJsland is een verzamelplaats voor motormuizen. Een voor een druppelen ze binnen. De meesten hebben we onderweg al ergens gezien maar een Argentijnse artiest steelt onze show. Hij is inmiddels bijna zeventien jaar on the road met zijn onbeschrijfelijke Afrika Twin. Italiaanse Tommy bezweert ons dat de beauty cases aan weerszijden kopieën zijn van die van di Mama.

Australische David vertelt ons een aangrijpend verhaal. Hij was in Mumbai in het gewraakte hotel dat in 2008 het doelwit was van terroristen. Ondanks zijn gulle lach en grappende tong was het leed nog in zijn ogen te lezen. Zijn reismakker Nigel vertelt ons over de hachelijke politieke situatie in hun thuisland. Later op de avond maken we kennis met Carolyn en Jenny, hun echtgenotes. Ze vinden onze motoren die op de sokkel van een afwezig monument voor het hotel staan cool!


 

Het is op een weemoedige manier gezellig. Morgenochtend wacht ons allen het afscheid van een land wier uitzichten we nog lang op onze netvliezen zullen missen.

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

5 Reacties

  1. Wat hebben we weer genoten van jullie avonturen en vinden het jammer dat aan dit alles weer een einde komt.
    Voor jullie maar ook voor ons een schat aan herinneringen die ook wij koesteren.
    Een hele fijne terugreis en veilige kilometers gewenst, dank voor het meerijden!
    Lieve groet van Gerrit en Magda

  2. Dankjewel voor de meeslepende verhalen. Very entertaining! Goede reis verder

  3. Wat een prachtige verhalen en wat ga ik die missen…..

  4. Aww Averts hat! I love the last picture of the bikes and the ship. Great shot.

Gesloten voor reacties