1.984 : Smyrlabjörg, IJsland

blader omlaag

Niet lang na het asfalt ving de bewoonde wereld weer aan.

Een guesthouse met een tankstation als uitzicht. Precies wat we zochten. Het vacuum in mijn tank lijkt het gehele station leeg te willen zuigen. Zoals gezegd, ze hebben het dubbel en dwars verdiend. Nu wij nog.

Men lijdt hier aan het blauwe voetzakken syndroom. In de vestibule voor de receptie staat een file omdat iedereen een blauwe zak over zijn schoenen moet trekken. Te moeilijk. Evert dendert gelaarsd en met twee grote tassen op zijn bult door de menigte heen. De meesten deinzen opzij behalve een wat ouder vrouwtje. Ze grijpt hem achterlangs bij de schouder en zet haar daad kracht bij met, naar ik vermoed, enkele stevige IJslandse krachttermen. Evert stopt, draait zijn hoofd schamper naar links, scharniert zijn wilde wenkbrouwen omhoog en schenkt haar zijn donderblik. Dat is zelfs voor de kranige oma teveel. Evert draait zijn hoofd weer retour in de originele richting en klost, zonder er een woord aan vuil gemaakt te hebben, op de gewraakte laarzen door de vestibule. Ik maak gelijkwaardig geschoeid gebruik van zijn kielzog.

De volgende morgen trekken we met een verkwikkende nachtrust op zak verder de bewoonde wereld in. Een paar onverharde paden verder draaien we weg 1 op. Dat is de rondweg die heel IJsland omcirkelt. Het episch centrum der toeristen. Nog immer in de ban van het ontzagwekkende niets vinden we het wat moeilijk om op te gaan in de massa. Zo treffen we bij Gljúfrabúi wederom een rij met mensen die voetje voor voetje behoedzaam over de gladde stenen de grot in schuifelen. De waterval in de grot veroorzaakt een uitgaande stroom water waar eenieder doodsbang voor lijkt te zijn. We parkeren de motoren strak voor de grot en voordat men van de schrik bekomen is klossen we gewoon door het water langs de rij naar binnen. Toch wel handig zo’n waterdicht motorpak.


 
In Mýrdalsjökull schuift de gletsjer ijs en gitzwart lavaschraapsel in het water. Een bijzonder schouwspel. Voordat we wegrijden treffen we Tommy Zighi voor de 2e keer. Hij zigzagt samen met zijn vrouw op een Multistrada met radiatorproblemen door IJsland. De supertape die Evert hem gaf bij onze eerste ontmoeting stelpt de waterwond en lijkt het te houden tot Reykjavik. En zo hebben we er weer een facebook vriend en Italiaans bezoekadresje bij!


 
Het valt ons op dat IJslanders relaxed in het leven lijken te staan. In Vik weet onze potentiële hospita ons toch nog positief te verassen. De prijzen voor logement langs deze IJslandse Route66 zijn skyhigh vergeleken bij de ook al niet goedkope etablissementen in de minder toeristische oorden. Als Evert haar ongevraagd informeert over de driedubbele hartverzakking die hij bij het lezen van de prijs had reageert ze vol begrip; ‘Laat mij u helpen bij het vinden van een meer passende accomodatie elders’. En vervolgens ging ze serieus op zoek naar een kamer voor ons bij de concurrent. Evert, de sluwe vos, zet al zijn troeven in; ‘Dat er niet eens een eigen badkamer bij zo’n verschrikkelijk dure kamer zit’. Met plaatsvervangende schaamte frummel ik maar wat doelloos aan de motor en durf ik de alleraardigste mevrouw niet in de ogen te kijken. ‘U heeft de kamer voor 3 geboekt. Misschien kan ik wat korting geven als u daar met 2 man slaapt?’ probeert ze. Evert capituleert nog steeds niet. ‘Wellicht kunt u een van onze personeelskamers nemen waar de badkamer direct tegenover zit?’. En zo werpt zijn geslepen strategie wederom vruchten af en overnachten wij op stand voor een gereduceerde prijs. Je moet het maar kunnen.

’s Avonds wandelen we over Vik’s pikzwarte lavastrand dat bekend staat vanwege de opnames voor Game of Thrones. De gisteren gespotte zwerm papagaaieduikers geven ondanks de tip van ons kamermeisje helaas elders een optreden. Ze noemen ze hier puffins. En wij hebben ze potverdorie nog steeds niet gezien!

Onze wielen draaien talloze rondjes richting het oosten en vreten de prachtige kilometers weg. Het landschap links en de Atlantische Oceaan rechts leveren weer adembenemende beelden op.

Ik heb ergens gelezen dat als het weer in IJsland je niet bevalt je gewoon 15 minuten moet wachten. Daar is geen weer voorspellende app tegen opgewassen. Het is te mooi om dreigend te zijn.

De ontmoetingen in deze drukkere oorden geven de dag nog meer kleur. Als we de jongste spruit van een Spaanse familie op het zadel van Evert tillen komt de Cerano ham meteen na de foto’s tevoorschijn. Toeval is op dit deel van het universum dik gezaaid. Na de tweede ontmoeting met Italiaanse Tommy lopen we ook onze gezellige guesthouse maatjes Keir en Ana zomaar weer tegen het Ierse lijf. Zij verkennen het eiland in tegengestelde draairichting en kiezen zomaar hetzelfde wegrestaurant voor een snackmoment.


 
Gek genoeg hebben we met de IJslanders zelf minder contact. Het verbaast ons allebei. Ze spreken op een enkeling na allemaal vloeiend Engels dus daar kan het niet aan liggen. Ook zijn ze stuk-voor-stuk reuze vriendelijk en behulpzaam. Er is weinig gelegenheid om een uitgebreid gesprek aan te knopen omdat ze er vaak gewoon niet zijn of snel verdwijnen. Zo zijn alle tankstations bijvoorbeeld onbemand en komen ze in een guesthouse of hotel vooraf langs om de betaling in ontvangst te nemen en zie je ze daarna niet meer. Best bijzonder.

Misschien kunnen we er de komende dagen eentje strikken voor een gezellige babbel.

Volg de MidlifeCRUISER ook live per satelliet

10 Reacties

  1. haha die Evert. Geweldig! Zit hier weer met een glimlach jouw verhaal te lezen. Veel rijplezier nog samen!

  2. De handelsgeest (VOC Mentaliteit) zit bij Evert nog steeds in het bloed!

  3. Zo kennen we Evert. Recht voor z’n raap en gegarandeerd resultaat. Hahahaha.

  4. Wederom weer genoten, wat een handelaar die Evert! Zo hebben jullie beiden je eigen talenten.
    Ga zo door en wij volgen het wel!
    Succes en veel plezier!

  5. Mja….jammer dat die Evert zich weer als een echte Nederlander gedraagt, onbehouwen en denken dat de wereld van hem is.

  6. Amazing waterfall and pictures!!! I read game of thrones in there!! Hi Evert !!!

  7. Excellent photos. Great to meet you and Evert. Cheers, Carolyn, Jenny, David and Nigel

Gesloten voor reacties