Ardales : 2.728 km

blader omlaag

Als we ’s morgens Hotel Chaparil van Bruno kleiner zien worden in onze spiegels zijn we nog vol goede moed. Nog geen idee dat het vandaag bijltjesdag zal worden.

Het kompas wijst enthousiast omhoog de bergen in. Op zoek naar natuurlijke schoonheden. (Snel) weg van al dat schreeuwerige toeristengeweld aan de kust.

full-width


 
Vandaag willen we de beroemde witte dorpen van Andalusie van dichtbij checken. Hoe smaakt de cafe con leche daar? Het eerste deel van de route is rommelig en heeft niet de schoonheid waar we inmiddels aan gewend zijn. De willekeurig gestrooide witte huisjes op de helling doen rommelig aan. Alsof een hogere macht in een stuk schuimrubber heeft gezaagd. Ook het wegdeksel laat te wensen over. Detto’s voorvork doet een geslaagde imitatie van een stuiterbal.


 
Dan komt Competa in beeld. Alle huizen zijn smetteloos wit en compact bij elkaar geplaatst. Zo compact dat het bijna lijkt of er geen straten zijn. Daar komen we achter als de Garmin ons dwars door het dorp naar beneden navigeert. Het straatje naar beneden wordt steeds smaller en steiler. Mensen kijken steeds verbaasder dat er twee ploffende kolossen tussen hun wasgoed door bewegen. Wist je dat je met een motor ook kunt traplopen? Alles beter dan 400 kg met het handje terugduwen.

Berti laat via facebook weten dat hij zijn stinkende best gaat doen om ons toch dinsdag in Toledo te ontmoeten. Als dat lukt stuurt hij een paar dagen met ons mee. Leuk. Zonder Berti voelt deze trip toch niet helemaal compleet.


 
Vorig jaar in Noorwegen werd ik groen en geel van mijn handvatverwarming. Telkens als ik wel een beetje warmte kon gebruiken schakelden die dingen spontaan uit. De mannen van RB Motoren deden daar niet moeilijk over. Kapot is kapot. En ze knutselden er twee hagelnieuwe exemplaren op. Prima service! Missie geslaagd zou je denken. Ze gaan nu inderdaad niet meer vanzelf uit. Nee, deze nieuwe jongens gaan zo’n 5x per dag spontaan aan! En dat is natuurlijk reuze aangenaam bij 30+ graden… Misschien moet ik maar eens gaan buurten bij de fabrikant als ik in Engeland ben. Of ze nog ergens zo’n onverwoestbare oude schakelaar hebben liggen.

De uren tikken vandaag sneller dan de kilometerteller. De fantastische weggetjes vragen maximaal aandacht en de zinderende warmte eist zijn tol. Ik meet rijdend 32 graden. Stilstaand durf ik niet te kijken. Aan het eind van de middag voelen we ons twee gare kippen in het leer. Langzaam groeit het besef dat we Gibraltar van zijn lang-zal-ze leven niet gaan halen zo. En de snelweg is natuurlijk taboe. Vandaag wordt dus een beetje bijltjesdag. Maar we smullen morgen natuurlijk wel gewoon verder. Want ook dan is er weer een volgende vallei.

IMG_0657

3 Reacties

  1. Goedemorgen heren, die stier is toch van de sherryfles? De omgeving doet mij wel een beetje denken aan de rit die wij zo’n 25 jaar geleden richting Salamanca hebben gemaakt. Heel grappig om dat nog eens terug te zien. Veel rijplezier. xx

  2. Goedemorgen,
    Wat een leuke manier om op de zondagmorgen wakker te worden en jullie reisverslag te lezen.
    We zijn weer helemaal op de hoogte van de mooie, leuke en minder leuke dingen die jullie meemaken.
    Wat een belevenissen, geweldig!!!!! Wij genieten weer helemaal mee.
    Heel veel plezier en doe voorzichtig. Hasta La Vista (of zoiets).

  3. Wij volgen met veel interesse jullie reis genieten van foto’s en verhalen . Geniet ervan Bartuk.

Gesloten voor reacties